16 lutego 2021 r., Sąd Najwyższy, sygn. III CZP 11/20

Już na dzień 16 lutego 2021 r. zaplanowane jest posiedzenie Sądu Najwyższego, który ma zająć się pytaniem prawnym, zadanym przez Sąd Okręgowy w Warszawie, w jednej z prowadzonych przez naszą Kancelarię spraw. 

Sąd Najwyższy zmierza do tego, by rozstrzygnąć czy Kredytobiorcom przysługuje możliwość skutecznego dochodzenia swoich roszczeń od banku, w sytuacji w której nie wpłacili oni jeszcze do banku środków równoważących nominalnie udostępniony kapitał. Inaczej rzecz ujmując, Sąd Najwyższy rozważy zasadność ścierających się ze sobą koncepcji znanych również z przekazów medialnych. Zmierzą się więc ze sobą tzw. teoria salda (nie mająca oparcia w polskim prawie i przewidująca, że sąd porównuje sam z siebie historię wypłat i spłat kredytu, a następnie zasądza „górkę”) oraz tzw. teoria dwóch kondykcji (która przewiduje, że każda ze stron samodzielnie musi upomnieć się o swoje środki, co jest fundamentalnie złe dla banków, z uwagi na przedawnienie ich roszczeń). 

Dokładnie zaś pytanie zadane Sądowi Najwyższemu (jego autorem jest Sąd Okręgowy) brzmi:  "Czy w świetle art. 405 k.c. i art. 409 k.c., w przypadku uznania umowy kredytu indeksowanego za nieważną na skutek zawarcia w niej klauzul abuzywnych, gdy bezpodstawne wzbogacenie ma miejsce po obu stronach umowy, kredytobiorca może skutecznie domagać się od banku zwrotu świadczenia w postaci rat kapitałowo-odsetkowych zapłaconych w walucie polskiej lub w walucie obcej, w sytuacji gdy nie doszło do zwrotu przez kredytobiorcę wypłaconej przez bank kwoty kredytu w nominalnej wysokości?". 

Sprawa prowadzona jest pod sygnaturą III CZP 11/20.  

Tak więc 16 lutego 2021 r. na wyznaczonej przez Sąd Najwyższy rozprawie będziemy reprezentować nie tylko naszych Klientów, ale będziemy także działać w interesie wszystkich osób, uwikłanych w toksyczne kredyty. 

Słowa kluczowe: teora salda, teoria dwóch kondykcji, kredyty frankowe, III CZP 11/20.